زندگی نا زیسته نیز
به پایان می رسد روزی
شاید آرام تر
همچون قوه ای
درونِ چراغی
که کسی آنرا روشن نمی سازد
اما این چندان چاره ای نیست:
اگر کسی بخواهد
(روزی روزگاری)
این چراغ را
پس از سالیانِ سال
روشن سازد،
هیچ سوسویی از آن نمی تابد
و اگر آن را بگشایی
تنها استخوان های خود را می یابی
و اگر شوربخت باشی
آنها را نیز
پوسیده می یابی
تو می توانستی
به همین خوبی
بتابی.
شاعر: اریش فرید
برگردان به فارسی: میـلاد مختـوم