ستاره ای بر گنبد آسمان ام من
همان که زیر نظر دارد جهان را
که خوار می شمارد جهان را
و درون اخگر خویش می سوزد.
دریایم من، چشم براه توفان
همان دریای ایثارگر نالان
که بر برج کهن گناهان
گناهان نو می افروزد.
رانده شده از جهان شما،
فریفتهء غرورم من
بی سرزمین پادشاه،
نازپروردهء غرورم من.
آن شور خفتهء نهانم من
در خانه بی اجاق
در نبرد بی یراق،
نزار توشِ خویش و خسته جانم من.
شاعر: هرمان هسه
برگردان به فارسی: میلاد مختوم