پارلمان اروپا
هیأت رابطه با عراق
رئیس هیأت
بیانیه مطبوعاتی
۶ می ۲۰۱۱ (۱۶اردیبهشت ۱۳۹۰)
فراخوان به آرامش در اشرف در دوران دست‌یابی به یک راه‌حل درازمدت

در پی بازگشتم از یک مأموریت سطح بالا در عراق در هفته گذشته، به درخواست نماینده ویژه دبیرکل ملل ‌متحد در عراق، اد ملکرت، به فوریت در روز چهارشنبه ۴ مه ۲۰۱۱ (۱۴اردیبهشت ۱۳۹۰) با خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور منتخب مقاومت ایران و نمایندگان رسمی ساکنان اشرف در خارج از عراق، در مقر ایشان در پاریس ملاقات کردم.

به‌عنوان رئیس گروه پارلمانی رابطه با عراق، در رأس هیأت پارلمانی از ۲۶ تا ۲۹آوریل از عراق بازدید کردم و با مقامات ارشد ملل متحد، ایالات متحده و عراقی ملاقات کردم. دولت عراق آشکارا مانع دیدار ما از کمپ اشرف شد.

در اشرف یک جنایت بین‌المللی به شکل قتل‌عام ۳۵ شهروند غیرمسلح همراه با مجروح کردن صدهاتن دیگر توسط نیروهای نظامی وامنیتی عراق درروز۸آوریل به‌وقوع پیوسته است. یک تحقیقات مستقل بین‌المللی بایستی انجام شود و کسانی که این جنایات را مرتکب شده‌اند باید به عدالت سپرده شوند.
همکارانم و من، در بحثهایمان در بغداد روشن ساختیم که برای جلوگیری از خونریزی و یک خشونت دیگر، ما آماده‌ایم یک راه‌حل درازمدت مسالمت آمیز، بر اساس مذاکرات با تمام طرفهای دست‌اندرکار، ارائه کنیم. با قبول این‌که ساکنان اشرف برای همیشه در عراق نمی‌مانند و این‌که برای رفتن به ۲۷ کشورعضو اتحادیه اروپا مورد مساعدت قرار بگیرند.

من، خانم رجوی و نمایندگان ۳۴۰۰تن ساکنان اشرف را مطلع کردم که با همکارانم در حال بررسی و آماده کردن یک طرح واقعی و عملی برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث، هستیم و من امیدوارم که این راه‌حل در ۱۱ مه (سه‌شنبه ۲۱اردیبهشت) در استراسبورگ در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام شود.

هم‌چنانکه در بیانیه مطبوعاتی صادره در اربیل در ۲۹آوریل (۹اردیبهشت) اعلام کردم: ما می‌توانیم برای این کار بین اتحادیه اروپا، آمریکا، یونامی، کمیساریای عالی پناهندگان و سایرین شروع به میانجیگری کنیم. اما این کاملاً مشروط به برآورده شدن موارد مشخص است:
-خارج شدن نیروهای عراقی از داخل اشرف،
- خاتمه دادن به محاصره اشرف،
- دسترسی فوری ساکنان اشرف به‌ویژه افرادی که به‌شدت مجروح شده‌اند به خدمات پزشکی در بیمارستانهای عمومی و کلینیکهای خصوصی در عراق،

-و یک تحقیقات مستقل درباره واقعه ۸آوریل (۱۹فروردین) با حسابرسی از مسئولان قتل ۳۵ شهروند غیرمسلح.

جابجایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق، که توسط منابع مختلفی پیشنهاد شده و آمریکاییها هم به آن اشاره کرده‌اند، یک گزینه واقعی و پراتیک نیست و در عمل تنها می‌تواند زمینه‌ساز یک کشتار دیگر شود. اگر نیت واقعی دولت عراق خروج اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران از این کشور است که بیش از ۲۰سال در آن زندگی کرده‌اند، بهتر است به جای اعلام ضرب الاجلهایی که هیچ کمکی به راه‌حل دائمی و مسالمت‌آمیز نمی‌کند، اقدامات و کمکهای ضروری را برای اجرای راه‌حل هیأت پارلمان اروپا به‌عمل بیاورد.

جابجایی اجباری، ۳۴۰۰ پناهنده غیرمسلح، غیرقانونی و نقض استانداردهای ملل ‌متحد و مقررات قانون بین‌الملل و قانون انسان دوستانه بین‌المللی است. در عین حال، یکماه بعد از حمله، در شرایطی که نیروهای مسلح و زرهی عراق، هنوز از تدفین اجساد ۳۵ قربانی در آرامگاه کمپ، ممانعت می‌کنند، طرح کردن موضوع جابجایی، تحت الشعاع قرار دادن و سرپوش گذاشتن بر قتل‌عام ۸آوریل و زمینه‌سازی برای یک حمله دیگرمحسوب می‌شود.

من امیدوارم بتوانیم هفته آینده یک پیشنهاد مشخص برای حل درازمدت بحران اشرف به خانم رجوی و ساکنان اشرف ارائه کنیم. به‌دست آوردن توافق آنها در مورد پیشنهادی که به چند دهه رابطه آنها با اشرف که آن را خانه خود تلقی می‌کنند مربوط می‌شود، با چالش همراه خواهد بود. با اینحال، من و هیأت پارلمان اروپا آماده‌ایم در صورتی‌که صلح و وضعیت نرمال بتواند بلادرنگ در کوتاه‌مدت به اشرف بازگردانده شود، در مسیر دست‌یابی به این هدف تلاش کنیم. به این معنی که همه طرفها آرامش خود را حفظ کنند و هیچ پیشدستی و تلاشی از سوی نیروهای عراقی و هیچ‌کس دیگر برای جابجایی اجباری ساکنان به مکان دیگری در عراق صورت نگیرد.