۱ خالی است طاق ِ قم ْ شهر زیرآسمان ِ تمام ْلاجوردی بی دوازده هزار لکهٔ سپید و آبی سفره ای است چاشتی دل انگیز دستپخت ِ خورشگران. چرا فضای حکومت را آلودید به خشونت کبوتران؟ ستمگران!
۲ دوازده هزار چشمهٔ اشک دوازده هزار آواز برآمد از نهاد ِ چنار ِ مرغزار ماتم گرفته بر پرهای ِ تکیدهٔ دوازده هزار سینهٔ پرواز
و تُهی ماند دوازده هزار شاخه از پرشکستگان و پیام آوران ِخسته
Facebook
Yahoo
Google
Twitter
Delicious
دنباله
بالاترین
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان