درمسلخ
کشتار کبوترا ن در قم
۱
خالی است
طاق ِ قم ْ شهر
زیرآسمان ِ تمام ْلاجوردی
بی دوازده هزار لکهٔ سپید و آبی
سفره ای است
چاشتی دل انگیز
دستپخت ِ خورشگران.
چرا فضای حکومت را
آلودید
به خشونت
کبوتران؟
ستمگران!
۲
دوازده هزار
چشمهٔ اشک
دوازده هزار
آواز
برآمد از نهاد ِ چنار ِ مرغزار
ماتم گرفته بر
پرهای ِ تکیدهٔ دوازده هزار
سینهٔ پرواز
و تُهی ماند
دوازده هزار شاخه
از پرشکستگان و پیام آوران ِخسته
رقص
رقص
رقص
تنهاست
رقص ِ تن های ِ بی سر
در مسلخ!
فرزاد پاییز
۱۰ آبان ۱۳۷۳
تصویر زیر طراحی دیدگاه است