درس بزرگ از والیبالیستهای بزرگ
موفقیتهای والیبال و مدیران نابلد
پیروزیهای درخشان والیبال ایران در رقابتهای جام جهانی ژاپن، بار دیگر بر این نظریه که ایرانیها در کارهای گروهی ناموفق هستند، خط بطلانی بزرگ کشید و به همگان ثابت شد که ایرانیها هم میتوانند در بازیهای و کارهای گروهی همانند بازیهای انفرادی شایستگیهای خود را نشان دهند.
کد خبر: ۲۰۶۰۶۱
تاریخ: ۰۵ آذر ۱۳۹۰ - ۱۰:۲۸
سرویس ورزشی ـ متأسفانه، افراد کارنابلد در سیستم ورزش ایران و در فدراسیونهای ورزشی به جای پرداختن به کار و پرورش و کشف استعدادهای بیشمار جوانان ایرانی و برای سرپوش گذاشتن بر ضعفهای خود، یکی بحث فاصله ورزش ما با جهان را مطرح میکنند و بحث دومی که خیلی آزارمان میدهد و میگویند، اینکه ما در بازیهای گروهها یا فلان ورزشهای انفرادی، توان رقابت با جهانیان را نداریم.
اما در هر دو نمونه، خلاف عقیده نادرست آقایان به اثبات رسیده و اکنون میتوان هر دو نمونه عینی را به روشنی دید.
به گزارش «تابناک»، والیبال و بسکتبال در کارهای گروهی، نمونه شفاف و روشنی هستند و همچنین هندبال و در انفرادیها هم میتوان به دوومیدانی، تکواندو، وزنه بردای و... اشاره کرد که هرچند بعضا همانند تکواندو خاستگاهی ایرانی ندارند، تکواندوکاران ما میتوانند با پیروزی بر بنیانگذاران تکواندو در جهان، حرف اول را در آسیا و بعضا در جهان بزنند.
این خود یک گواه آشکار برای متولیان ورزش و به ویژه متولی فدراسیونهای ورزشی در وزارت ورزش و جوانان است تا بیش از این، روی نیروهای سوخته و امتحان پس داده و کارنابلد سرمایهگذاری نکنند.
حال این پرسش مطرح است، تا چه هنگام ورزش ما در رشتههای شنا، بدمینتون، پینگ پنگ، تنیس، گلف و ... باید اسیر تفکرات نادرست افرادی باشد که کار در ورزش را همانند یک بنگاه اقتصادی و یا تفریحی و سیاحتی نگاه میکنند و هر زمان که در تنگنا قرار میگیرند و با وعدههای سر خرمن به نوعی حواس مسئولین ورزش را از اصل موضوع پرت میکنند.
تا چه هنگام باید مثلا در پینگ پنگ و یا شنا و یا بدمینتون بشنویم که برای ده سال آینده اگر پول خوبی باشد و دست به این مدیران نازنین نزنند، شاید بتوانیم یک مدال بگیریم؛ آن هم در آسیا و یا تا چه زمانی فوتبال باید همچنان دو برابر تمام ورزش ایران پول این مملکت را ببلعد و هر روز هم سرخوردگی را در جامعه بیشتر از پیش توسعه دهد؟!
والیبال ما امروز در حالی بزرگان جهان را در میدان ژاپن انگشت به دهان کرده که اگر تا همین یک دهه پیش، ما بازی مثلا یک گیم را از چین یا کره میبردیم، جشن بر پا میکردیم، ولی امروز همین والیبال با مدیران و بازیکنانی از همین مرز و بوم مقابل بزرگان والیبال جهان میایستد و مردانه قد علم میکند.
مخلص کلام اینکه ورزش را باید به دست اهل آن سپرد و از هدر دادن پول و وقت و عمر جوانان ایران با سپردن عنان ورزش و فدراسیونها به دست افراد کاسب مسلک و عشق سیاحت و مسافرتهای آنچنانی خودداری کرد.
امروز که موج جدید تغییرات در فدراسیونهای ورزشی آغاز شده، باید با وسواس بیشتری به جابجاییها دست زد و افرادی را به سمت و سوی ورزش آورد که دل شیر داشته باشند و نه دل موش تا ورزش ایران در همه رشتهها بتواند توانی خود را نشان دهد.
بیگمان در هر رشتهای که ما خوب راه یابیم، همانند والیبال و بسکتبال و هندبال،جوانان ایرانی میتوانند موفقیتهای بزرگی را به منصه ظهور برسانند.
http://www.tabnak.ir/fa/print/206061