چندیست که جنگ افروزان آمریکایی و مرتجعین نعلینی بسیاری از مخالفین جمهوری اسلامی را در برابر این سوال قرار داده که اگر جنگی رخ دهد، ‌مسبب آن کیست.

برخی بر این باورند که تنش آفرینی جمهوری اسلامی در منطقه، حمایت بی دریغ از تروریسم، و شعار توخالی محو اسرائیل از صحنه نقشه، دلیل اقدامات خصمانه آمریکا و در نتیجه جنگ می شود.

برخی دیگر بر این باورند که ماهیت ددمنش، سلطه جویانه، و زیاده خواهی آمریکا، مسبب جنگ خواهد بود.

واقعیت اینست که هر دو باور درست است.

 اگر «جنگ» ایران را نابود نکند، جمهوری اسلامی خواهد کرد.

میرباقری اعتراف می کند که عدم مدیریت باعث شده تا:

پهنه حاشیه‌نشینی به لحاظ وسعت و جمعیت دو برابر شده است.

۲۵ درصد معتادان به سمت مواد مخدر پرخطر رفته‌اند

۸۰ درصد معتادان بازپروری شده، دوباره معتاد می‌شوند.

در برخی شهرها به ازای هر ۱۰۰ ازدواج، ۶۰ طلاق داریم

بین سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۱، بیش از ۳۰‌ هزار نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست داده‌اند

گزارش یکساله اعدام در ایران 2016 خبر می دهد «در بازه زمانی۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ تا ابتدای اکتبر ۲۰۱۶، حداقل ۵۰۴ نفر در نقاط مختلف ایران به شیوه حلق آویز اعدام شدند»

 ارتجاع حاکم بر ایران بدون صدور بحران، بدون تروریسم، و بدون گسترش دامنه فعالیت های سیاسی-نظامی در منطقه، نمی تواند بر مردم ستمدیده ایران حاکم بماند. 

از سوی دیگر، آمریکا، جهانخوار است. خوی و خصلت جنایت پیشگی دارد. بر جنایاتی که منافع آمریکا را تهدید نکند چشم می پوشد. قتلعام عربستان در یمن را نادیده می گیرد. حمله اخیر کماندوهای آمریکایی به یمن که به قتل تعدادی شهروند غیر نظامی و کودک منجر شد را بخشی از تبعات حمله نظامی دانسته و از آن ابراز پشیمانی نمی کند. جنایت علیه مسلمانان میانمار را مشاهده می کند و چشم بر آن می بندد، و در قبال شهرک سازی غیرقانونی اسرائیل ساکت می نشیند. این خصلت جهانخواران است و ربطی به ترامپ، اوباما و یا بوش ندارد.

برای آمریکا فقط یک چیز مهم است. منافع خودش و خودش و خودش.

پیش از این بارها نوشته ام که تحریم آری، اما تحریمی همه جانبه و نه گزینه ای. تحریم کلیه مناسبات اقتصادی، بانکی و سیاسی. تحریم خرید حتی یک لیتر نفت. تحریم فروش حتی یک ماشین لوکس. بسته شدن کلیه سفارتخانه ها و فراخواندن سفرا. تا چنین راهکاری پیش گرفته نشود، و تا زمانیکه تحریم، به معنی واقعی، تحریم نباشد، بلکه فقط برای خرج داخلی و فقط برای پُز سیاسی باشد، ادای «تمام گزینه ها روی میز است»، هیچ نیست بجز یک فریب. ترامپ در مصاحبه با فاکس می گوید که  اگر ایران می گفت که «بیایید با هم باشیم من با توافق هسته‌ای مشکل نداشتم اما برعکس، آنها جسورتر شده‌اند.» به راستی این جمله بجز «مماشات» در ازای سهم خواهی بیشتر، معنای دیگری می تواند داشته باشد؟
به آنها که دچار ذهنیت شده و فکر می کنند ترامپ باعث می شود تا ایران به رفاه، عدالت اجتماعی و آزادی برسد و در نتیجه باید از مواضع کنونی ترامپ حمایت کرد، یادآوری می کنم که اگر حتی مثل شاه شوی و کاسه لیسی کاخ سفید را بکنی، آن روز که روزش باشد زیر پایت را جارو کرده و تو را به زباله دان تاریخ می سپارد. حمایت از خط ترامپ در راستای سرنگونی جمهوری اسلامی بدون شک خودگول زنی است.
ژنرال فلیپ پتن، قهرمان جنگ جهانی اول، که پذیرفت ریاست حکومت دولت ویشی در جنگ جهانی دوم را بپذیرد، و پس از شکست نازی ها به خیانت متهم و بخاطر میانجیگری دوگل، حکم اعدام او به حبس ابد تبدیل شد، نمونه تاریخی «انحراف سیاسی» و حمایت از فاشیسم است، حتی اگر این حمایت بخاطر نیّتی خیر باشد. فلیپ پتن بسیار تلاش می کرد تا در حد امکان از جنایت علیه ملت فرانسه پیشگیری کند. می دانیم که در آن دوران، تعداد بیشماری از اعضای مقاومت فرانسه به قتل رسیدند، و یا مورد وحشیانه ترین شکنجه های اس اس قرار گرفتند. پتن متوجه نبود که فاشیست، فاشیست است، و فقط یک هدف دارد، سرکوب و توسعه طلبی.

 به همان نسبت، سنگ ضد امپریالیستی بر سینه زدن، وقتی جمهوری اسلامی به اعدام و شکنجه و تاراج ثروت ملی ادامه دهد، خیانت است. خط شکست خورده توده و اکثریتی ها که خواهان مسلح شدن پاسداران بودند، در 38 سال گذشته ثابت کرد که شعارهای ضد امپریالیستی خمینی و خامنه ای توخالی است. در پناه این شعارها، ده ها هزار معترض شکنجه و اعدام شده اند.

نوکری ترامپ، و یا مزدوری برای خامنه ای نه تنها کارساز نخواهد بود، بلکه به جنگ، ویرانی، کشتار مردم ستمدیده ایران، فقر و دیکتاتوری منجر خواهد شد. در فردای جنگ، ورود به این مبحث که مسبب این کشتار رژیم است یا آمریکا، منحرف کردن اذهان است. مسبب آنست که امروز بر طبل جنگ می کوبد، می خواهد فلیپ پتن باشد یا هیتلر.

فعالین سیاسی، بخصوص آنها که خواهان آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی برای ملت شریف ایران هستند، بخصوص آنها که بر «نه جنگ نه سازش» تأکید دارند، امروز، باید گرد هم آمده و بر مبنای مفاد بیانیه حقوق بشر، جبهه ای واحد تشکیل دهند.

علی ناظر

19 بهمن 1395