حدود 4 سال پیش در «من لاسانا باتیلی هستم» نوشتم (بهمن 1393): «سالهاست که کشتار مردم خاورمیانه تمامی نداشته و حتما ادامه خواهد داشت؛ اما نظاره کنیم و ببینیم که در آینده چند تظاهرات در اعتراض به کشتارهای سبعانه در خاورمیانه شکل می گیرد و چند نفر از آنهایی که امروز گفتند "من شارلی هستم"، فریاد خواهند زد "من عراقی هستم"، "من فلسطینی هستم"، "من قربانی توسعه طلبی صهیونیسم هستم"؟ در این مدت، چه کسی در خیابانها تجمع کرد و فریاد زد"من لاسانا باتیلی هستم" – جوان مسلمانی که توانست 15 یهودی را از مرگ حتمی نجات دهد؟»
بسیاری از فعالین و رهبران سیاسی بطور حتم قتل «رزان النجار» - پرستاری فلسطینی حین انجام وظیفه - شنیده و خوانده اند، اما متأسفانه و نمی دانم به چه دلیلی، سکوت اختیار کرده و این جنایت علیه حقوق بشر، و بدون شک، جنایت جنگی را نادیده گرفته اند.
می دانم که ما ایرانی ها سرمان به مبارزه علیه جمهوری اسلامی مشغول است و ایران در الویت قرار می گیرد. اما، اگر در برابر این قبیل جنایات سکوت شود، شک نکنیم که جنایت روزی گریبانگیر خودمان می شود. روزی می رسد که همچون گذشته دوباره به جایی همچون اشرف و لیبرتی، و یا زندانی های سیاسی در اوین و دیگر اسارتگاه، حمله می شود و اینبار دیگران سکوت می کنند.
روی سخنم به رهبران سیاسی است که ساکت هستند. اگر از اسرائیل و برچسب ضد یهودی می ترسید، باورم کنید که هر روز به بهانه ای شما را از موضعگیری اصولی می ترسانند. باورم کنید که ترس برادر مرگ است. مرگ اصول.
چند لینک در باره رزان نجار
https://www.youtube.com/watch?v=j3RBOWQJnAc
http://www.bbc.com/persian/world-44344589
علی ناظر
13 خرداد 1397
3 ژوئن 2018
فیس بوک
Yahoo
Google
Twitter
Delicious
دنباله
بالاترین
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان