گفت‌و‌گوى «مراد كوسيرى»، از روزنامه «اورنسل» تركيه با بهرام رحمانى كه از تركى به فارسى برگردانده شده است. روزنامه اورنسل، يكى از روزنامه‌هاى پرتيراژ تركيه است كه هم‌زمان با تركيه، در آلمان هم چاپ و در اروپا توزيع مى‌شود.

***

كردستان، بار ديگر اعتراض‏ يك‌پارچه و متحدانه خود را بر عليه سركوب و اختناق حاكم، با يك ماه مبارزه و اعتصاب عمومى در روز هفتم اوت، به جمهورى اسلامى نشان داد. سازمان كردستان حزب كمونيست ايران‌_‌كومه‌له، با دادن فراخوانى اين اعتصاب را با دخالت مستقيم و حضور فعال مردم انقلابى كردستان سازمان‌دهى كرد. ايرانيان تبعيدى نيز در افشاى جنايات حكومت اسلامى و همبستگى با مبارزات مردم كردستان و اعتصاب عمومى، در هفته‌هاى گذشته در كشورهاى سوئد، نروژ، فنلاند، آلمان، كانادا، استراليا و... دست به تظاهرات و راهپيمايى زدند.

واقعه اين‌گونه از شهر مهاباد آغاز شد. شوانه قادرى، جوان مهابادى در تعقيب پليس‏ زخمى و دستگير شد كه روز بعد جنازه او را به خانواده‌اش‏ تحويل دادند. شكنجه‌گران حكومت اسلامى، شوانه قادرى را در زير شكنجه به قتل رسانده و حتا گفته شده است كه جسد او را به پشت يك ماشين نظامى بسته و روى زمين كشانده بودند. اعتراض‏ گسترده مردم مهاباد، به سرعت شهرهاى ديگر كردستان نظير سقز، بانه، سنندج، پيرانشهر، نقده، مريوان، اشنويه، بوكان، ديواندره و ... را نيز در برگرفت. نيروهاى نظامى حكومت براى سركوب اعتراضات مردم كردستان، بيش‏ از 25 نفر را به قتل رساندند. صدها تن ديگر را نيز زخمى و يا زندانى كرده‌اند. حكومت ايران در كردستان، دو هفته‌نامه به نام‌هاى «آشتى» و «آسو» را كه به ربان‌هاى فارسى‌_‌كردى منتشر مى‌شد را تعطيل كرد.

بهرام رحمانى عضو كميته مركزى حزب كمونيست ايران، نويسنده و روزنامه‌نگار، تحولات و وقايع منطقه را به روزنامه اورنسل اين‌گونه مورد تجزيه و تحليل قرار مى‌دهد.

اورنسل: حدود يك ماه است كه مردم كردستان ايران بر عليه حكومت ايران دست به اعتراض‏ زده‌اند. چه عواملى باعث اين اعتراضات شده است؟

بهرام رحمانى: 8 جولاى نيروهاى انتظامى حكومت اسلامى، در شهر مهاباد در تعقيب جوانى به نام شوانه قادرى، با تيراندازى او را زخمى و ‌دستگير‌‌ كردند و با خود بردند. روز بعد جسد مثله شده او را تحويل خانواده‌اش‏ دادند. خانواده و نزديكان شوانه، هنگامى كه در بدن او آثار شكنجه‌هاى شديد را مشاهده كردند، دست به اعتراض‏ زدند و خواهان معرفى عاملين اين جنايت هولناك شدند. مردم مهاباد به ويژه جوانان در حمايت و پشتيبانى از خانواده شوانه، و در اعتراض‏ به حكومت اسلامى، تجمع كردند و تظاهرات خودجوشى به وجود آمد. ماورين انتظامى به سوى مردم معترض‏ آتش‏ گشودند كه در اثر آن، افرادى زخمى و يا جان خود را از دست دادند. صدها نفر را نيز دستگير و زندانى نمودند. به دنبال اين واقعه مردم شهرهاى ديگر كردستان، در همبستگى با مبارزه مردم مهاباد به خيابان‌ها ريخته و دست به اعتراض‏ زدند. حكومت اسلامى، نيروهاى سركوبگر زيادى را از شهرهاى ديگر به كردستان آورد و حالت فوق‌العاده نظامى اعلام نشده برقرار نمود. حتا نيروهاى ويژه ضدشورش‏ را نيز در خيابان‌ها مستقر كرد. در طول يك ماه اعتراض‏ مردم كردستان، بيش‏ از 25 نفر با شليك نيروهاى انتظامى جان خود را از دست دادند. اما با وجود اين همه وحشى‌گرى و سركوب حكومت اسلامى، مردم حق‌طلب كردستان، هم‌چنان به مبارزه حق‌طلبانه خود ادامه داده‌اند.

اورنسل: مردم كردستان در 7 اوت 2005، دست به اعتصاب عمومى زدند. فراخوان اين اعتصاب توسط چه جريانى داده شده بود و در چه سظحى مردم به اين اعتصاب پيوستند؟

بهرام رحمانى: فراخوان اعتصاب را سازمان كردستان حزب كمونيست ايران‌_‌كومه‌له داده بود. اين فراخوان مورد حمايت نزديك به 45 سازمان و تشكل سياسى و دمكراتيك و شخصيت‌هاى فرهنگى و اجتماعى قرار گرفت. اكثريت مردم كردستان از فراخوان اعتصاب عمومى استقبال كردند و فعالانه در آن شركت نمودند. كارگران بر سر كار خود حاضر نشدند. اصناف و بازاريان كركره‌هاى معازه‌هاى خود را پايين كشيدند. تهديد پليس‏ و نيروهاى امينتى جمهورى اسلامى نيز نتوانست مغازه‌داران را وادار به باز كردن مغازه‌هايشان نمايد. كردستان ايران، بيش‏ از 7 ميليون جمعيت دارد كه بخش‏ اعظم آن به طور يك‌پارچه و متحد در اعتصاب عمومى شركت كردند. بنابراين به صراحت مى‌توان گفت كه در روز اعتصاب عمومى همه شهرهاى كردستان به حالت تعطيل درآمد. از سوى ديگر نيروهاى سركوبگر حكومت اسلامى نيز به سركوب مردم معترض‏ پرداختند. براى مثال شب قبل از اعتصاب عمومى، جوان 16 ساله‌اى به نام «زانيار هاشيان»، را در حال پخش‏ فراخوان اعتصاب در شهر سنندج به گلوله بستند و كشتند.

اورنسل: آيا سازمان و احزابى نيز بودند كه از اعتصاب عمومى حمايت نكردند؟

بهرام رحمانى: سازمان‌ها و احزاب ناسيوناليست و راست كرد و غيركرد از اين اعتصاب حمايت نكردند. آن‌ها اميدشان را به مداخله نظامى نيروهاى خارجى به ويژه ايالات متحده آمريكا دوخته‌اند. از آمريكا و ديگر دولت‌هاى امپرياليستى مى‌خواهند كه در تحولات منطقه دخالت كنند.

حتا در كردستان عراق نيز با هدف همبستگى با مبارزات مردم كردستان ايران، در مقابل دفتر سازمان ملل تطاهراتى برگزار گرديد كه مامورين امنيتى در اين شهر مانع ادامه آن شدند.

اورنسل: از دخالت ايالات متحده آمريكا در ايران، گاه بى‌گاه حرف به ميان مى‌آيد. با دجود آن‌كه كارگران و مردم زحمت‌كش‏ عليه حكومت اسلامى مبارزه مى‌كنند، اگر ايالات متحده آمريكا دست به دخالت نظامى در ايران بزند، عكس‏العمل كارگران و مردم چگونه خواهد بود؟

بهرام رحمانى: در حقيقت مى‌توان گفت اكثريت مردم ايران مخالف حكومت اسلامى هستند، ظاهرا ايالات متحده آمريكا نيز در راستاى اهداف خود با اين رژيم مخالفت مى‌كند. يادآورى اين نكته مهم است، قبل از اين كه ايالات متحده آمريكا و متحدانش‏ افغانستان و عراق را به اشغال نظامى خود درآورد، در ميان بخشى از مردم ايران نگرشى بود كه مداخله آمريكا در ايران براى بركنارى جمهورى اسلامى را توجيه مى‌كرد. اما اين نگرش‏ پس‏ از اشغال نظامى اين دو كشور و به ويژه ادامه جنگ و ترور و كشتار كه مردم عراق را به فلاكت نشانده است، كم و كم‌تر شد. يعنى وضعيت عراق سبب شد كه طرفداران دخالت آمريكا در ايران در ميان مردم اين كشور كاهش‏ يابد. مردم ايران هنوز فراموش‏ نكرده‌اند كه بزرگ‌ترين پشتيبان و حامى رژيم شاه دولت ايالات متحده آمريكا بود. از اين‌رو گرايش‏ مخالفت با امپرياليسم آمريكا در ايران، يك گرايش‏ قوى و اجتماعى است.

امروز طرفداران حكومت سرنگون شده شاه كه بخش‏ بيش‏تر آن‌ها نيز در آمريكا زندگى مى‌كنند، خواهان حمله نظامى آمريكا به ايران و احياى سلطنت در اين كشور است. اما اكثريت جوانان، كارگران، زنان با اعتراضات روزمره‌شان عليه حكومت اسلامى، اين واقعيت را نشان مى‌دهند كه آن‌ها هم مخالف دخالت آمريكا در ايران و هم مخالف حكومت اسلامى هستند. همچنين احزاب و سازمان‌هاى چپ و كمونيست با مداخله خارجى در ايران شديدا مخالف هستند و آن‌ها با اتكا به نيروى كارگران و همه مردم آزادى‌خواه براى سرنگونى جمهورى اسلامى مبارزه مى‌كنند. از سوى ديگر من فكر نمى‌كنم كه در شرايط كنونى آمريكا، قصد حمله به ايران را داشته باشد. اروپا بازار طلايى ايران را در دست دارد، اما آمريكا، در حاشيه آن است، از اين‌رو دولت آمريكا به تهديد و شانتاژ روى مى‌آورد تا به سهم خود در اين بازار دست پيدا كند.

اورنسل: آخرين سئوالم اين است كه موقعيت كارگران و زحمت‌كشان ايران چگونه است. ايا آن‌ها از اعتراضات و به ويژه اعتصاب عمومى مردم كردستان حمايت كرده‌اند؟

بهرام رحمانى: كارگران ايران، در بسيارى از شهرها، در حال اعتراض‏ و اعتصاب هستند. زندانيان سياسى در زندان‌ها براى تحقق مطالبات خود و آزاديشان دست به اعتراض‏ زده‌اند. از سال‌هاى اخير مبارزه گارگران، زنان و جوانان رشد و گسترش‏ است. براى مثال كارگران در اول هر ماه مه، خواهان برگزارى مراسم مستقل روز جهانى خود هستند. در اول مه گذشته قرار بود هاشمى رفسنجانى، در مراسم دولتى اول ماه مه سخنرانى كند كه كارگران اجازه سخنرانى به او ندادند و سالن سخنرانى را ترك كردند.

تشكل‌هاى كارگرى، در تهران و برخى شهرهاى ايران، با انتشار اطلاعيه‌هايى از مبارزات مردم كردستان و اعتصاب عمومى حمايت و پشتيبانى كردند.

24 اوت 2005