علی ناظر: متن پژوهشی پیش رو، بجز دو صفحه نخست آن، به فارسی است ….
طرح الگوی حکمرانی امنیتی در چند دهه اخیر (مشار ت بخش ها ی عمومی و خصوصی در کنار
دولت برای تأمین امنیت) و فواید و آثار آن در کاهش هزینه های تأمین امنیت از سوی جامعه
سیاسی، برخی از محققان امنیتی – سیاسیِ کشورهای مختلف را واداشته تا در مورد کم و کیف،
راهها، عوامل و بسترهای تحقق آن به تحقیق و جستجو بپردازند. گرچه به لحاظ نظری و کاربردی،
مطالعات اندکی در خصوص عوامل و بسترهای تحقق آن صورت پذیرفته، اما به نظر میرسد یکی
از عوامل و بسترهای مهم تحقق این امر در جوامع سیاسی مختلف (ازجمله ایران)، توسعه احزاب
سیاسی و نقش آفرینی آنها در این مهم باشد. این نوشتار با هدف بررسی نقش احزاب در تحقق
حکمرانی امنیتی و با طرح سؤال از مناسبات این دو، بر این فرض است که احزاب سیاسی با
کارویژههایی همچون افزایش مسئولیت پذیری، فرهنگسازی، ایجاد هماهنگی بین دستگاهها و
نهادهای تأمین امنیت (به عنوان بسترهای تحقق حکمرانی امنیتی) ازیک سوی و افزایش مشارکت
بخشهای خصوصی و عمومی، تجمیع منابع تأمین امنیت، ارتقای سیاستگذاریها و تصمیمات
غیرمتمرکز و غیره (به عنوان شاخصهای حکمرانی امنیتی) ازسوی د یگر، در تحقق الگوی حکمرانی
امنیتی نقش بسزایی دارند. نوشتار حاضر، علاوه بر دستیافتن به نتایج فوق از رهگذر روش تبینی-
علّی و با رویکرد ساختارکارگزار، دارای نوآوری های نظری و تطبیقی برای تحقیقات مرتبط در
آینده و نیز کاربست آن برای کارگزاران سیاسی- امنیتی خواهد بود تا از رهگذر آن، مسائل امنیتی
و شیوه های تأمین آن را با نگاهی نو و عملیاتی جستجو کنند. ادامه مطلب در فورمت پ.د.اف