خلاصه می نویسم:
- علی ناظر (سردبیر) لزوما با هر مطلبی که در دیدگاه منتشر می شود موافق نیست.
- دیگر یارانی هم که با دیدگاه همکاری می کنند، لزوما با همه مطالب/اخبار و تحلیل هایی که در دیدگاه منتشر می شود موافق نیستند.
- آزادی مطبوعات و بیان حکم می کند برخی از مطالب بازنشر شوند تا خود خواننده تصمیم بگیرد که کدام سخن متین و درست است و کدامین از خطوط قرمز گذشته است.
- دیدگاه و یارانش، عمیقا و اصولا با تمامیت نظام جمهوری اسلامی مخالف و خواهان سرنگونی آن هستند.
- خواست سرنگونی جمهوری اسلامی نه از سر نفرت به نظام، بلکه در راستای برآورده کردن خواست ملت شریف ایران است.
- حداقل خواست مردم ساده است. پایبندی عملی نظام حاکم به مفاد بیانیه حقوق بشر. طبیعتا، شکل و ماهیت نظام امریست جداگانه، اما جملگی یاران بازگشت به نظام سلطنتی را غیر عملی و توهین به دستاوردهای مردم در بهمن 1357 می دانند. نگاه به عدالت اجتماعی، برابری زن و مرد، آزادی انتخاب دین و مسلک، و احترام به تمام باورهایی که در ایران پهناور رسم و متداول است، حداقل خواست ملت شریف ایران است.
- به جدایی دین از دولت باور داریم، اما با دین ستیزی هیستریک مخالفیم – می خواهد اسلام، مسیحیت و یا یهودیت باشد.
و اما نظر شخصی خودم نسبت اسرائیل.
اسرائیل زائیده تبانی کشورهای جهانخوار در راستای کنترل جنبش های آزادیخواهانه در غرب آسیا و آفریقا است. اسرائیل زمانی موجودیت یافت که جهانخواران تصمیم گرفتند سرزمین فلسطین را در اختیار باورمندان به صهیونیسم قرار دهند. این عمل باعث شد تا در مقابل ملیگرایی و پان عربیسم جبهه ای متفاوت با نگرشی متفاوت به دین تشکیل شود. مشکل من با اسرائیل بر سر این نیست که چرا مردمش یهودی هستند. این به ساکنین آن خطه مربوط می شود. مشکلم حتی در این نیست که چرا جهانخواران سرزمین فلسطین را در اختیار صهیونیسم گذاشتند. مشکل بر سر اینست که مردم فلسطین نقشی در این موجودیت نداشتند. از آنها سوال نشد، و خواست آنها در نظر گرفته نشد. به زبانی ساده، آن سرزمین اشغال شد. اسرائیل، تا زمانیکه از مردم فلسطین نظرخواهی نشود، سرزمینی اشغالی است.
اما اگر مردم فلسطین بپذیرند که بخشی و یا حتی تمامیت خطه فلسطین می تواند اسرائیل نامیده شود؛ و یا حاکمین می توانند نژادپرست و دولت همیشه یهودی باشد، این دیگر به خود مردم فلسطین مربوط می شود. اما تا به آنروز آنچه در غزه و دیگر بخش های سرزمین فلسطین رخ می دهد، تکرار شده و تمامی نخواهد داشت.
شاید آنچه امروز در سازمان ملل متحد رخ داد می توانست نقطه پایانی به خونریزی و تشدید ستم به مردم فلسطین باشد، اما آمریکا خواهان صلح و همزیستی مسالمت آمیز در غرب آسیا نیست، چرا که منافع آمریکا و صهیونیسم در هم عجین شده و ماندگاری خود را در تشدید شرارت، جنگ افروزی و خونریزی می بینند. به رسمیت شناختن کشوری بنام فلسطین می توانست بسیاری از بهانه ها را از جمهوری اسلامی و صهیونیسم برای توسعه طلبی بگیرد.
لازم است که روشنتر بیان کنم. جنگ بین یهودی و مسلمان نیست. همانطور که در زمان جنگ 8 ساله با عراق جنگ بین شیعه و سنّی نبود. جنگ همیشه بین صاحبان قدرت است. و مردم همیشه قربانیان این جنگ هستند.
آنچه که هماکنون رخ می دهد جنگ بین مسلمانان شیعه و یهودیان نیست. جنگ بین دو فاشیست توسعه طلب است که می خواهند به حوزه تحت هژمونی خود بیفزایند. طبیعتا، در این میان مردم عادی قربانی می شوند.
به نکات بالا باز می گردم.
شاید در میان مطالبی که باز تکثیر می شوند، با واژه هایی روبرو شویم که به مردمی بخاطر باورهای دینی آنها، توهین شده است. به عنوان سردبیر سایت، با هرگونه اهانتی به اشخاص و مردم یک خطه و کشورمخالفم و آنرا محکوم می کنم، هرچند که آنرا منتشر می کنم.
شاد باشید
علی ناظر – سایت دیدگاه
31 فروردین 1403
19 آوریل 2024